Powietrze o wyższej temperaturze wykazuje się mniejszą gęstością, niż zimne. Z tego powodu unosi się ciągle do góry. Różnica gęstości sprawia, że powietrze z pomieszczenia wydostaje się na zewnątrz przez kanał wentylacyjny, zapewniając stały dopływ świeżego powietrza. Ten naturalny efekt wykorzystuje wentylacja grawitacyjna. Jest ona obecnie najpopularniejszym rozwiązaniem w budownictwie, stosowanym zwłaszcza w domach jednorodzinnych.
Tego typu wentylacja do prawidłowego funkcjonowania wymaga kominów z kanałami wentylacyjnymi oraz nawiewników. Bez nich dom nie będzie mieć dostępu do powietrza z zewnątrz. Nawiewniki montuje się w ramach okiennych lub na ścianie – w zależności od założeń projektowych budynku. Dzięki nim wentylacja grawitacyjna obejdzie się bez konieczności wietrzenia pokojów, które powoduje zimą ogromne straty ciepła oraz wywołuje dyskomfort wśród domowników.
Ważne przepisy prawne dotyczące wentylacji grawitacyjnej w domach
Od 2009 roku pojęcie systemu wentylacji wg Prawa budowlanego obejmuje także projekty grawitacyjne. Oznacza to, że systemy wentylacji grawitacyjnej muszą być tworzone na takich samych zasadach, co mechanicznej. Dotyczy to zwłaszcza rozwiązań podstawowych elementów wyposażenia oraz wyników obliczeń instalacji (wraz z uzasadnieniem wybrania konkretnych modeli oraz wielkości urządzeń).
W kwestii takiej jak wentylacja grawitacyjna przepisy nakazują wprowadzenie kilku rozwiązań. Określa je przede wszystkim norma PN-83/B-03430, ale także PN-78/B-03421 („Wentylacja i klimatyzacja. Parametry obliczeniowe powietrza wewnętrznego w pomieszczeniach przeznaczonych do stałego przebywania ludzi”) i PN-89/B-10425 („Przewody dymowe, spalinowe i wentylacyjne murowane z cegły. Wymagania techniczne i badania przy odbiorze”). Zgodnie z tymi normami projekt wentylacji powinien zakładać określenie parametrów klimatu wewnętrznego, obliczenie ilości powietrza wentylacyjnego oraz wybór odpowiednich kanałów wentylacyjnych i obsługujących budynek urządzeń (w tym wspierających).
PN-83/B-03430, czyli „Wentylacja w budynkach mieszkalnych, zamieszkania zbiorowego i użyteczności publicznej”, dopuszcza system wentylacji grawitacyjnej wyłącznie w budynkach o maksymalnie 9 kondygnacjach włącznie. Jest również podstawą projektowania, zgodnie z którą powietrze usuwane z pomieszczeń musi przepływać w odpowiedniej ilości. Napływ świeżego powietrza powinien osiągać przynajmniej taką samą wartość. Jak więc musi działać wentylacja grawitacyjna w domu? Norma opisuje to dla każdego pomieszczenia:
– kuchnia z kuchenką gazową 70 m³/h, z kuchenką elektryczną 50 m³/h;
– łazienka 50 m³/h, a toaleta 30 m³/h;
– pokój mieszkalny 30 m³/h;
– przedsionek oraz pomieszczenie pomocnicze bez okna 15 m³/h.
Zalecane jest także zaprojektowanie wentylacji umożliwiającej czasowe zwiększenie przepływu powietrza do 120 m³/h.
Wentylacja grawitacyjna a mechaniczna – którą wybrać?
Między naturalną grawitacją a jej mechanicznym odpowiednikiem istnieje kilka poważnych różnic. Zaznajomienie się z nimi jest warunkiem wyboru systemu właściwego dla potrzeb projektowych. Tak więc wentylacja grawitacyjna w domu posiada niezaprzeczalne zalety w postaci:
1. Bezgłośnej pracy. Brak w niej jakichkolwiek elementów mechanicznych, które – wprawione w ruch – wydawałyby dźwięki słyszalne dla człowieka.
2. Braku konieczności zasilania. Naturalna grawitacja nie potrzebuje podłączenia do prądu, a to przekłada się na niski koszt eksploatacji. Przerwy w dostawie energii nie spowodują też zatrzymania pracy systemu wentylacji grawitacyjnej.
3. Taniego montażu. Obecnie kanały wentylacyjne buduje się z prefabrykowanych elementów, których nie trzeba osadzać na fundamencie. To mocno ogranicza wydatki związane z tworzeniem całego systemu.
Warto jednak pamiętać, że wentylacja mechaniczna jest wydajniejsza, choć kosztuje znacznie więcej. Trzeba do niej dokupić chociażby rekuperator. Mechaniczna wentylacja sprawdzi się też lepiej w ponad 9-kondygnacyjnych budynkach i zapewni lepszy komfort użytkowania pomieszczeń.
Najnowsze komentarze